Terwijl ik deze blog schrijf, zitten we al de hele dag zonder een druppel water uit de kraan. Onaangekondigd. En hoe lang dat gaat duren? Dat weet niemand. Een dag? Drie dagen? Een week? Het langste was volgens de plaatselijke kenners drie weken!

En tot overmaat van ramp ligt internet er ook al uren uit. Nou, als de stroom ook nog uitvalt, wat hier in Ecuador op deze berg niet ongebruikelijk is, ben ik weg. Dan stap ik op de motor en rijd desnoods 1,5 uur naar de bewoonde wereld voor een fijne Hosteria met een warm water douche én Wifi.

Kampeerprofs

“Watje!” denk ik bij mezelf, “er zijn mensen die doen dit voor de lol.” Een vriendin van me ging altijd met haar ouders naar Noorwegen om te hiken en in de wilde natuur te kamperen. Wat die hebben meegemaakt – machtige verhalen! Zalm vangen in de rivier. Overnachten in trekkershutten. Die zou dit geen-water-gedoe wel kunnen handelen. Maar ja, ik ben geen kampeerder.

Tentenamateurs

Toen ik 9 jaar was hebben m’n ouders het eens uitgeprobeerd. Eind jaren ’70 – helemaal hip op kampeervakantie. Met een geleende bungalowtent stonden we in France op de meest idyllische plek van de camping, naast de rivier. Maar het ging regenen, en regenen, en regenen, en de rivier dreigde buiten z’n oevers te gaan. Dus pakten veel grote sterke mannen de hele tent op en verplaatsten die naar een hoger gelegen deel. Ik weet niet hoe de tenten tegenwoordig zijn, maar dat was tentdoek waar je niet tegenaan mocht stoten anders was ‘ie niet meer waterdicht. Dus de rest van de vakantie zaten we in een lekke tent.

Hinkepinkend

Het enige andere event wat ik me levendig van die vakantie kan herinneren, was dat mijn moeder een teen brak. Ze bleef achter een boomwortel haken en ging languit. Probeer jij maar eens uit rottige lage kampeerstoeltjes te komen met een gebroken teen. En o wat is het dan toch leuk om heuvel af, heuvel op te moeten voor de toilette & salle de bains. Wie mochten er afwassen en water halen?

Vakantieperceptie

Nee, de beleving, waarneming, kijk, visie, ervaring, indruk, ontdekking, sensatie voor ‘kamperen’ was gevormd. Voor ons hele gezin. We hebben nooit meer enige behoefte aan een luchtbed en tentdoek gehad. Huisjes, appartementjes, hotels, cruiseboten. Daar voelen we ons allemaal lekkerder bij.

Extremen

Maar ja, nu zitten Rob en ik in berggebied in Ecuador. Tijdens onze rondreis hebben we in de meest ellendige kamers gebivakkeerd. Van freezing koud tot ongenaakbaar heet. En meestal geen warme douche. Maar we zijn ook op heerlijke plekken met zachte dekbedden en krakend helder witte koele lakens geweest. Met uitzicht op een blinde muur tot adembenemende panorama’s. Van een eenvoudige maaltijd aan tafel bij een Quechua gezin tot een copieus diner in Quito, incl. sprookjesuitzicht over de stad.

En alles heeft z’n charmes. Het ene is niet beter dan het andere. Het is alleen anders. En ‘anders’ opent je ogen om eens door een andere bril naar de wereld om je heen te kijken. Een andere perceptie binnen te laten. En dat verrijkt het leven van een mens.
Tja, misschien moet ik na bijna 40 jaar toch weer eens gaan kamperen?!

Wat is jouw vakantieperceptie?

Warme groet,
Annejet