Wat heb je liever: een cultuurshock of werkstress? Wat die met elkaar gemeen hebben?

Na een half jaar kiplekker in het subtropische klimaat van Ecuador, ben ik koud terug in dit kikkerland, en jawel, keelontsteking en snipverkouden. O, en iedereen vraagt of we een cultuurshock hebben. Een cultuurshock? Dit is toch de Week van de Werkstress!?

Relativeer

Op Schiphol stappen we zo weer in ons vertrouwde leven. Het leven dat we respectievelijk 53 en 48 jaar in NL hebben geleefd (is maar effe dat je het weet, maar ik ben de jongste van ons twee ;-). Het leven waar we maar al te graag verandering in wilden. Het leven dat reuze comfortabel was en we tegelijkertijd niet tot achter de rollator zagen zitten. Ook al hebben we de meeste spullen weggedaan en ons huis verkocht – terug hier in NL stappen we zó weer in dat o zo vertrouwde leven.

Widen out

Maar natuurlijk zijn we niet meer dezelfde mensen als toen we weggingen. Iedereen die van reizen en verre oorden houdt, weet dat. Je blik verandert als je ziet met welke attitude andere mensen, dag in dag uit, letterlijk de struggle om het leven voeren. Hoe mensen met weinig middelen dankbaar zijn voor wat ze wél hebben. Pretentieloos delen. Van niets iets weten te maken. Door te reizen en je te verruimen relativeren je eigen problemen of struggles. Dingen krijgen een andere volgorde van belangrijkheid. Herken je dat?

Cultuurshock

Vanuit dit comfortabele land terugkijken naar derdewereldland Ecuador is heel eenvoudig. Ongeveer álles gaat daar anders en als je een cultuurshock omschrijft als “gevoelens van stress en onbehagen die ontstaan als men in een andere cultuur moet functioneren”, nou dan hadden we de eerste maanden wel een cultuurshock ja.

Onbehagen over koud douchen; onbehagen over géén water, lege gastank, kakkerlakken, hele grote spinnen, kou, warmte, slechte wegen, geen telefoonverbinding, stroomuitval, slecht of geen internet. Stress over de onlusten, opstanden, geblokkeerde wegen en de vraag of we in een burgeroorlog terecht zouden komen en nog wel naar huis konden.

Week van de Werkstress

Nu hoef je niet naar een derdewereldland voor een cultuurshock. “Gevoelens van stress en onbehagen…” zijn op de werkvloer ook volop aanwezig. Ook dit jaar publiceert TNO een Werkstress factsheet en in 2018 zijn er 11 miljoen verzuimdagen geweest, met als reden
Stress (miljoentje meer dan het jaar ervoor). De redenen zijn divers, maar als 60% van de medewerkers dus de hele dag gebruik maakt van smartphone en pc…

Kosten? In 2017 zo’n 2,8 miljard eurie, een slordige 8 duizend euro per medewerker.

Maak stress bespreekbaar! is de boodschap van OVAL die de Week van de Stress organiseert. Voordat het te laat is! roep ik inwendig.

Kom erachter wat je medewerkers drijft, wat ze willen leren en hoe je werkplezier kunt vergroten! is de boodschap van OVAL. Helemaal mee eens! en ik denk aan al die drijfveren analyses die ik met coachees besproken heb. Het is echt niet zo moeilijk.

Werkplezier

We waren nog geen 3 dagen in Nederland of de opdrachten stromen weer binnen (haha, en ik denken dat mijn bureau JETTING een half jaar buitenland niet zou overleven). Met keelontsteking en snipverkouden sta ik vandaag weer heerlijk te trainen. Een van mijn lievelingstrainingen: de certificatietraining voor TTISI over Driving Forces. Waarom doe je wat je doet? Waar kom je graag voor in beweging en waar knap je op af? Welke werkcultuur past bij je? Kortom: waar kom jij je bed voor uit?

Dus als mensen nu aan me vragen heb je een cultuurshock? zeg ik “de Nederlandse cultuurshock pas ik voor; doe mij liever die in Ecuador maar!”

Wil je als organisatie het hele jaar in je medewerkers investeren en niet alleen tijdens de Week van de Stress met een activiteit? Let’s talk, be and do.

Hartelijks!
Annejet