If a picture paints a thousand words…

Wanneer ben jij voor het laatst spontaan verrast door iets wat je zag? Of werd je zelfs geïnspireerd?

Wat zeg je? Nee, niet door iets wat iemand zei, maar iets wat je zág. O, te lang geleden? Herkenbaar. Ik had in Nederland ook nog maar weinig spontane wauw-momenten door dingen die ik zag. Dat is nu wel anders, maar daarover zo meer. Wat heeft dit te maken met mij en m’n team? Als je verder leest, kom je erachter!

Geconditioneerd

Aan de ene kant zijn weinig spontane wauw-momenten fijn. Je moet er toch niet aan denken dat je constant wordt afgeleid door iets wat je ziet. Onze hersenen zijn gewend aan de standaardbeelden die elke dag voorbijkomen en het kost nog maar weinig energie om de prikkels ervan te verwerken. Daarom pikken we een afwijking in het beeld ook snel op en vinden we er meestal gelijk iets van.

Bijvoorbeeld, je leidinggevende heeft nooit een stropdas om. Maar die ene keer dat de buitenlandse board over is, knalt die das de werkvloer op. “Uitslover…?!” ?

Aan de andere kant, afwijkende beelden kunnen ook inspirerend werken. Niet voor niets reizen modeontwerpers en stylisten graag naar verre oorden, om in andere culturen en op andere plekken nieuwe beelden te zien die ze in hun werk integreren.

Vakantie perceptie

Dat is ook een van de redenen dat we graag op vakantie gaan, toch? Niet alleen om ‘uit te rusten’ maar juist om los te komen van de dagelijkse routine en nieuwe dingen, plaatsen en werelden te ontdekken. Om je perceptie te verruimen.

Meestal is de vakantie lang genoeg om van nieuwe dingen te genieten zonder dat het saai of vervelend wordt (elke morgen naar de boulangerie voor vers stokbrood is ook in week twee nog hartstikke leuk), en kort genoeg om beelden niet vervelend te gaan vinden (“ja, nou heb ik het wel gezien en mag iemand anders brood halen”).

Verbazing

Wat ik eigenlijk bedoel is dit. Toen we in Ecuador aankwamen, vonden we heel veel dingen best maf. Zoals aan de kust, waar veel mannen hun t-shirt oprollen en met een kleine, of grote blote buik rondlopen. Of hier in de bergen, waar iedereen wanneer die maar zin heeft z’n afval verbrandt, zonder rekening met de wind en buren te houden. Of hele dode varkens die buiten bungelen. De vuilniswagen met een te vrolijk tingeltje waar je knettergek van wordt.
Verkopers die met hun waar de bussen doorgaan en “un dollar, un dollar” roepen.

Kleine houten huisjes die in onze westerse perceptie armoedig zijn, waar de varkentjes, kippen, honden, katten door elkaar scharrelen, zowel buiten als binnen. Honden die overal los lopen, niet ingeënt zijn, achter je motor aanrennen en naar je benen happen (eentje hing aan m’n bergschoenen en een ander trok een scheur in m’n broek!). Met z’n vijven op een motor. De inefficiëntie in ongeveer alles. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Na een half jaar verbazen we ons nog regelmatig over dingen die we zien.

wat je Niet ziet

Maar we hebben gemerkt dat onze Nederlands geconditioneerde hersenen aan taferelen gewendraken waar we een paar maanden geleden echt met onze pet niet bij konden. En onze opmerkingen als: “Heb je dát gezien?” “Ze lijken wel gek!” “Nee, niet te geloven” “Goeiemedaggies, wat een idioot land” “Denken ze hier niet na ofzo?” “Hoe kun je nou zó leven?” “Ballentent”, zijn veel minder geworden. Het valt minder op, we staan er minder bij stil, we zien het niet meer. Kennelijk we zijn we al gedeeltelijk opnieuw geconditioneerd.

Veranderingen

En daarom is het ook niet zo gek dat veranderingen tijd kosten om je eigen te maken. Om in je team, je organisatie te implementeren. Nederland kent heel wat ‘verander’managers / -coaches / -goeroes. Sommigen snappen heel goed dat een verandering of transitie alleen succesvol kan zijn als je met beelden werkt. Nieuwe beelden waar geconditioneerde hersenen aan kunnen wennen en zo opnieuw geconditioneerd worden. En bij de ene medewerker duurt dat wat langer dan bij de ander.

Nooit meer dezelfde

Over een paar dagen zijn we terug in Nederland. Als andere mensen, dat is zeker. Voor een groot deel komt dat door wat ik hierboven beschrijf. En we zullen met verwondering kijken naar Nederlandse beelden die ons voor ons vertrek niet opvielen.

Wat is jouw ervaring met ‘wat jij niet ziet’? Heb je langere tijd in een ander land gewoond dat je nog niet kende? Hoe was dat? Heeft het je als mens veranderd? Of heb je een grote verandering binnen je organisatie of je team meegemaakt. Wat gebeurde er?

Van harte om hieronder Jouw Perceptie te delen!

Hartelijks,
Annejet